Μέχρι το τέλος της σελίδας

Είναι ένα παλιό uni-ball (vision micro waterproof/fade-proof). Εδώ και τουλάχιστον τέσσερις σελίδες έχει αρχίσει να χάνει τη ζωντάνια του. Θα τη βγάλει τη σελίδα; Χλωμό το βλέπω. 

Δοσμένος στους ανέμους

Δείτε τις να περνούν με τακτικότητα τις ώρες. Από ψηλά, σημαδεύω ένα ρολόι με την μπότα μου, με σκοπό να πετύχω έστω και μία στο κεφάλι. Ξυπόλητος σκοντάφτω στον πηγαιμό για την Ιθάκη. 

Στο πάτωμα

Ένα ένα άδειασε τα ράφια της βιβλιοθήκης, την ξεσκόνισε και την μετέφερε στον απέναντι τοίχο. Ένα ένα τακτοποίησε πάλι τα βιβλία πίσω στα ράφια. Και να που τώρα είχε περισσότερο χώρο (στο πάτωμα).  

Συγκεντρωμένοι

 Ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση, με πολύ κόσμο. Πηγαίναμε ακόμα σχολείο. Τα δύο αδέλφια είχαν γίνει το κρυφό αντικείμενο θαυμασμού όλων μας. Εμείς οι υπόλοιποι θέλαμε να μας δωθεί η ευκαιρία να διαβάσουμε μαζί τους, να παίξουμε μαζί τους, να μοιραστούμε στιγμές μαζί τους. Αυτό, όμως, δεν ήταν εύκολο. Δεν άφηναν πολλά περιθώρια για κοινωνική επαφή. Εκτελούσαν τα καθήκοντά τους με προσοχή και ακρίβεια, χωρίς καμία υπεροψία, και στη συνέχεια εξαφανίζονταν στο σπίτι τους. Ένα σπίτι γεμάτο γωνίες για να χαθείς. Ένα σπίτι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο.

Φορούσε

Ο Φορούσε είχε τα μάτια του δεμένα. Δεν ήταν σκόπιμο. Το αποτέλεσμα κάποιας άτυχης συγκυρίας τον έφερε σε αυτή τη μάλλον μειονεκτική θέση. Με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του, έπαψε να λαμβάνει καινούριες εικόνες, πέρα από εκείνες που είχε μαζέψει στο παρελθόν και που τώρα διαλύονταν σε ένα σύννεφο σκόνης.   

Το μαχαίρι

Ακούστε τον ήρωα μας. Είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς της γενιάς του. Ακούστε τον να μιλά. Με κάθε του λέξη το κεφάλαιο επεκτείνεται. Σε ένα άλλο σκοτεινό σημείο της ίδιας ιστορίας ωστόσο, ένα μαχαίρι βγαίνει από το συρτάρι. Δεν θα αργήσει να τον βρει πισώπλατα. 

Σήμερα

Μια τσαλακωμένη πρόταση στο δρόμο. Ένα υποκείμενο, ένα ρήμα, ένα αντικείμενο με δυσκολία μεταφέρουν την ιστορία ένα βήμα πιο κάτω.